موفقیت پایلوت مهاجرت آتلانتیک در بهبود نرخ حفظ مهاجران منطقه
اداره مهاجرت کانادا نتایج مثبت کوتاه مدتی در مورد مهاجرانی یافته است که از طریق پایلوت مهاجرت آتلانتیک به این مناطق مهاجرت کرده اند.
به نظر میرسد پایلوت مهاجرت آتلانتیک (AIP) برای کمک به حفظ مهاجران در استانهای ساحل شرقی در مسیر صحیح قرار دارد.
اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) در مدت زمان مشخصی، از راه اندازی AIP در مارس 2017 تا پایان سال مالی 2019-2020، این برنامه را بررسی نمود. هدف از این بررسی، ارزیابی این موضوع بود که آیا این پایلوت مطابق اهداف تعیین شده برای کمک به افزایش جمعیت و برآوردن نیازهای بازار کار پیش میرود.
AIP برنامهای برای کارفرمایان چهار استان آتلانتیک است که به آنها اجازه میدهد استعدادهای خارجی را بدون ارزیابی تاثیر بازار کار، که روندی طولانی و پرهزینه است، استخدام کنند. مهاجران از طریق این برنامه با طرح شغلی و سکونت از جانب یکی از ارائه دهندگان مجاز خدمات، به کانادا وارد میشوند.
آتلانتیک کانادا از گذشته برای حفظ مهاجران در این منطقه تلاش کرده است، به این ترتیب، حفظ مهاجران، سنگ بنا و محور اصلی این پایلوت محسوب میشود. IRCC به این نتیجه دست یافت که اکثریت 5590 نفر پاسخ دهنده در این مطالعه، که از طریق AIP به آتلانتیک کانادا مهاجرت کرده بودند، پس از دو سال ورود به استان مورد نظر، هنوز در همان استان اقامت دارند.
بخش عمده مهاجران AIP در زمان انجام این مطالعه گزارش نمودند که همچنان برای کارفرمای اولیه خود کار میکنند و بعضی از آنها که کارفرمای خود را تغییر داده بودند، هنوز در همان استان مشغول به کار بودند. اکثر تازه واردان برنامه AIP پس از گذراندن نخستین سال مهاجرت، هنوز در آتلانتیک کانادا ساکن بودند. به نظر میرسد این یافتههای اولیه به این معنی است که نرخ حفظ مهاجر AIP بالاتر از دیگر برنامههای اقتصادی در آتلانتیک کانادا باشد.
حدود نیمی از پاسخ دهندگان، یعنی 45%، در نیوبرانزویک و 34% دیگر در نوااسکوشیا سکونت داشتند. جزیره پرنس ادوارد و نیوفاندلند و لابرادور، هریک میزبان 10% از پاسخ دهندگان بودند.
نرخ حفظ مهاجران در برنامه AIP پس از دوسال، برای مهاجران نیوبرانزویک و نیوفاندلند و لابرادور، در مقایسه با دیگر مسیرهای مهاجرت، بالاتر بود. اکثر افراد حاضر در کانادا در زمان این مطالعه، عنوان کردند که برای ادامه اقامت در استان محل سکونت خود برنامه ریزی کردهاند، درحالیکه کمتر از یک پنجم آنها از برنامه خود مطمئن نبودند و 3% گزارش کردند که برنامهای برای ادامه اقامت در آن استان ندارند.
دلایل اصلی تمایل پاسخ دهندگان برای اقامت در استان مورد نظر، علاقه به جامعه محلی، هزینه مناسب برای زندگی و علاقه به شغلشان بود. حدود یک سوم از پاسخ دهندگان عنوان کردند که خانواده و دوستانی در آن استان دارند.
اغلب افرادی که مایل به ترک استان مربوطه بودند، دلیل آن را درآمد بیشتر در استان دیگر ذکر میکردند و حدود 40 درصد این پاسخ دهندگان گفتند در استان محل ورود خود، موفق به یافتن شغل نشدهاند.
این ارزیابی نشان داد که طرحهای سکونت، زمانی مفید بودند که واقعا مورد استفاده قرار بگیرند. اکثر متقاضیان اصلی AIP اطلاع نداشتند که میتوانند به صورت رایگان به این خدمات دسترسی داشته باشند، اگرچه اغلب کارفرمایان عنوان کردند که سازمان آنها حمایتهای لازم برای سکونت را ارائه کرده است.
در میان توصیه های مربوط به بهبود این برنامه، IRCC با اجرای استراتژی افزایش آگاهی از خدمات سکونت برای متقاضیان اصلی AIP و همسر و فرزندان آنها موافقت کرد.
AIP در مسیر تبدیل شدن به یک برنامه مهاجرت دائمی قرار دارد. برای فراهم آوردن زمان بیشتر برای IRCC در جهت مطالعه اثرات میان مدت و دراز مدت این پایلوت بر منطقه، این برنامه تا دسامبر 2021 تمدید شده است.
درباره مهاجرت به کانادا بیشتر بدانید:
جهت دریافت اطلاعات بیشتر درباره ورود اعضای خانواده نیروی کار موقت خارجی به کانادا با سازمان مهاجرتی حوری سلیمانی با بیش از ۲ دهه تجربه و هزاران پرونده موفق، تماس حاصل نمایید.
منبع : www.cicnews.com
لینک کوتاه:
1 دیدگاه. دیدگاه تازه ای بنویسید
جالب و آموزنده است