هرچه بخشی به کسی باز مجوی دل از اندیشۀ آن پــــــاک بشوی
آنچه بخشند چه بسیار و چه کم نیست بر گشتی از آن طور کرم
ظاهرا با تصویب قانون C-24 برخلاف آنچه در شعر زیبای جامی اشاره می شود کانادا می خواهد حقوقی را که به شهروندان خود بخشیده است از آنان بگیرد.
روزنامه ی معروف گلاب اند میل در مقاله ی زیر به علل نادرستی لایحه یC-24 از منظر خود می پردازد. این لایحه که اخیرا باعث بحث و نزاع فراوان میان گروههای حقوق بشری شده است با پیشنهاد دولت محافظه کار به مجلس عوام ارائه شده و در شرف تصویب می باشد…
حوری سلیمانی
’’ لایحه ی C-24 اشتباه است : شهروند درجه یک و دو نداریم.
روز ملی کانادا روزی است که اکثر ما را به فکر معنای کانادایی بودن می اندازد. امسال دولت فدرال با گذراندن قانونی که این معنا را تضعیف می کند، باعث شده جشن روز کانادا برایمان به پررنگی گذشته نباشد .
از یک منظر این لایحه می تواند خیلی خوب باشد. چون بدست آوردن شهروندی را دشورا تر از قبل می کند و باعث افزایش ارزش شهروندی کانادا می شود. با تصویب این قانون ملزومات گرفتن اقامت کانادا بیشتر می شود . همچنین کسانی که به زودی قرار است کانادایی شوند را ملزم می کند بنویسند چرا می خواهند کانادایی شوند تا از اینکه آیا واقعا قصد زندگی در این کشور را دارند مطمئن شود. این قوانین خیلی خوب هستند و بدون شک از شهروندی افرادی که پاسپورت کانادایی را برای سفر و یا حمایت کنسولی می خواند و ارتباط خیلی کمی با کانادا دارند ، جلوگیری می کند.
نقطه ی تاریک این قانون ،وجود اختیاری است که به دولت اجازه می دهد تا بتواند هر شهروند دوملیتی را که به تروریسم ، خیانت و جاسوسی محکوم شده است را اخراج کند. پیامدهای این اختیارات برای جامعه ی ۸۶۳۰۰۰ نفری دوملیته های کانادا آزار دهنده و ناعادلانه است. ممکن است با آنها طوری برخورد شود ،گویی آنها از بقیه کانادایی ها کمتر حق دارند. چنین قانون زشت و تبعیض آمیزی در جامعه ای مدرن و چندفرهنگی مانند کانادا جایی ندارد.
قطعا اگر شهروندی از کانادا در کشوری که فقط قانون حاکم است و جایی برای حکومت عقاید فردی نیست ،در دادگاهی محکوم شود در کانادا نیز محکوم خواهد بود. ولی لایحه ی C-24 به حکومت اجازه می دهد تا به عنوان یک مجازات بیشتر حق شهروندی را از شخص سلب کند. این عمل در حق مجرمین و گناهکاران زیاده روی و برای افراد بی گناه خطرناک و تهدید است. بر اساس قانون جدید، برای مثال ،می توان خبرنگار الجزیره محمد فهمی را از شهروندی کانادا خلع کرد ،فقط به دلیل انکه او در دادگاه مصر به تروریسم محکوم شده است. البته اوتاوا قصد ندارد قانون را در این مورد خاص ، علیه محمد فهمی ، اجرا کند که همین می تواند ما را به تامل وادارد.
وزیر مهاجرت و شهروندی کانادا ، کریس الکساندر با بیان این که شهروندی یک امتیاز است نه حق ، از لایحه ی خویش دفاع کرده است. او اشتباه می کند. شهروندی ممکن است مسئولیت هایی ایجاد کند ولی حق است نه امتیاز. و وقتی کسی قانونا شهروندی جایی را ، خواه با تابعیت خواه با متولد شدن درآن کشور بدست آورد ، هیچ کس نمی تواند آن را از وی صلب کند. لایحه ی C-24 نوعی قدرت پاکسازی به دولت می دهد ، چیزی که در دیکتاتوری ها معمول است نه در دموکراسی هایی که بر اساس حکومت قانون که همه شهروندان با هم یکسانند ساخته شده اند. این تغییرات در قانون شهروندی که باعث بوجود آمدن دو نوع شهروندی می شوند باعث کمرنگ شدن معنای کانادایی بودن می شوند، و اصول اساسی را از بین می برند. ‘‘
همانطور که در مقاله ی گلاب اند میل نیز مطالعه کردید این لایحه اختیاراتی به دولت فدرال می دهد که به نظر بسیاری از فعالین سیاسی و حقوقی زیاد از حد می باشد و ممکن است امنیت شهروندان کانادا را تهدید کند. نظر شما درمورد این لایحه چیست ؟ به نظرتان دولت حق دارد حق شهروندی را از کسی بگیرد؟ شهروندی حق است یا امتیازی که دولت می تواند با صلاح دید خود آن را سلب کند ؟لطفا در قسمت نظرات ، ما را از تجربیات و نظرات ارزشمند خود بهره مند کنید.
اگر سوال یا نظری راجع به مطلب فوق دارید لطفا به صفحه ی پرسش و پاسخ بروید.
لینک کوتاه: